Een tweede zomerbezoek bij De Vaeren: 'Het gaat vooral om leven en welzijn.'
Laat ons even terugkeren naar het pittoreske De Vaeren in Reet. Na de stem van de bewoner sluiten we er de zomer af met de stem van de directrice: de sympathieke Kim De Preker. Tijdens de coronacrisis stond ze de pers regelmatig te woord, met heldere en hoopvolle boodschappen. Want de ouderenzorg is geen gesloten en stoffige burcht, integendeel. Kim is een jonge en gedreven optimist die zich niet uit het lood laat slaan en vooruit blijft kijken. Zodat ze bij De Vaeren nooit stilstaan.
Authentieke sfeer, moderne service
Het hele De Vaeren-landgoed bulkt van het karakter. Kim is zich daar zeer van bewust: ‘De mix tussen oude en nieuwe architectuur maakt ons uniek, met een moderne en toch warme sfeer. We willen dat iedereen zich meteen welkom en thuis voelt. Onze grootste troeven? De tuin, dierenboerderij en zomerbar: we hebben hard gewerkt om die laatste klaar te krijgen. We willen echt lokaal verbinden, focussen op mogelijkheden in plaats van beperkingen, inzetten op initiatief, participatie en een open cultuur.’
Als lid van Korian, het vroegere Senior Living Group, is De Vaeren veel meer dan een WZC. ‘De oude naam was niet meer allesomvattend. Eigenlijk bieden we gepaste oplossingen tijdens de hele levensloop: kraamzorg, huishoudhulp, thuiszorg, orthoshops, administratieve bijstand...’
Het goede leven gaat door
Het leven stopt niet bij die verhuis naar een WZC. ‘Ook al is dat het maatschappelijk beeld, het klopt helemaal niet. Als je bij een vereniging zit kan je dat engagement perfect verderzetten of haal je ze zelfs naar hier. Door corona konden we onze deuren niet meer openzetten voor iedereen, maar het blijft onze bedoeling die wisselwerking te stimuleren. Zo is er een speelhuisje voor de kinderen: onze bewoners zien ze graag bezig en ze leren elkaar intussen kennen.
Vorige kerst vroegen we wat de mensen graag nog eens willen doen: daar zijn we volop mee aan de slag. Op dit moment zijn er een aantal bewoners naar de frituur, eerder deze week gingen ze naar het museum. Tijdens het EK keken we samen naar de match, de sfeer zat er goed in met een hapje en een drankje, een keitoffe avond.’ Voor Kim & co zijn zo’n activiteiten de normaalste zaak van de wereld. ‘Maar dat is zeker niet overal zo: we mogen daar best wat trotser op zijn en meer mee buitenkomen. Dat geldt trouwens voor de meeste WZC’s.’
Van pure zorg naar het hele welzijn
Kim werkt 18 jaar in de ouderenzorg, waarvan 2,5 jaar nu in Reet. ‘Toen ik startte als zorgkundige ging het puur om de zorg, al het andere kreeg veel minder aandacht. Maar nu kijk ik veel verder, want die zorg is maar een stukje: het is vooral dat leven en het hele welzijn. We hebben tijdens de coronacrisis daarom hard gezocht naar een evenwicht met de regelgeving. We deden brandtrapbezoeken, er kwam zelfs een familie met een hoogtewerker om oma’s balkon te bereiken! We zetten ook hard in op videogesprekken via digitale media zoals Whatsapp, naast natuurlijk de fysieke babbelboxen.’
Er heerst een grote bewondering voor de veerkracht van de bewoners. ‘Hoeveel verdriet er ook was, hoeveel begrip er uiteindelijk kwam. ‘We moeten erdoor’, dat was de teneur: ik vond en vind dat nog steeds ontzettend knap van hen. Niet iedereen gaat daar zo mee om, wel de meerderheid. Bij het begin van de crisis startte ik een wekelijkse nieuwsbrief naar de families, dat schepte vertrouwen en we kregen er heel veel voor terug.’
Mondige, wijze, veerkrachtige bewoners
De Vaeren telt flink wat mondige bewoners. ‘Zij hebben nog een stem, ze zijn lang niet afgeschreven. Bovendien hebben ze heel veel ervaring: laat ons ernaar luisteren en er de wijsheden uithalen. Op onze bewonersraad vragen we altijd naar werkpunten, vaak komen er dan praktische dingen naar boven. Een bewoonster wou graag een spiegel waar ze zich van kop tot teen kon zien. Dus pakte ik haar bij de hand en kozen we een plekje op de gang: elke verdieping heeft nu zo’n spiegel.’
Kim lost zo’n zaken met plezier snel op. ‘We hebben ook een smaakraad waar bewoners menusuggesties geven. Zodat het onvoorspelbaarder en diverser wordt. Ik zou ook opkomen voor mijn belang, het is vanzelfsprekend dat bewoners dat steeds meer doen. Al heerst bij sommigen nog de perceptie dat ze gestraft worden mochten ze iets zeggen. Daar is zeker nog werk aan de winkel. Tegelijk moeten we opletten met verandering: mochten we de bingo afschaffen, dan ontketenen we een revolutie. Maar is dat binnen 5 jaar nog zo?’
Van KATZ-schaal naar BelRAI/Pyxicare
De toekomst is niet altijd voorspelbaar, toch helpt de technologie een handje. ‘BelRAI/Pyxicare is veel ruimer dan de KATZ-schaal die zich puur op wassen, kleden, verplaatsen e.d. richt. Echt de pure zorg. Het systeem kijkt veel meer naar de mens als totaalpakket: als we daarmee werken komen er andere pijn- of werkpunten boven. Persoonlijk vind ik eenzaamheid belangrijk: we hebben allemaal een bestaansdoel nodig. Dat wordt echter best individueel bekeken, ook omdat niet iedereen even hard in een groep wil zitten.’
De Vaeren is een vrij jonge BelRAI/Pyxicare-leerling. ‘Je moet ermee leren werken en dat vraagt de nodige tijd in het begin, maar we hebben volgehouden en het verhaal geïmplementeerd. Niet iedereen is met software vertrouwd: al doende leren dus, ook omdat het intuïtief in elkaar steekt. Onze MDO’s worden nu met Pyxicare voorbereid terwijl we kijken hoe we het concreter gaan inzetten, zodat niet alleen ergo, kine en hoofdverpleegkundigen het gebruiken maar ook zorgkundigen. Zodat zij een grotere rol krijgen in de MDO’s, maar eigenlijk iedereen meer een bestuurdersrol krijgt, samen met de bewoners.’
Kwalitatief piloteren en rekruteren
De locatie in Reet is een soort pilootproject voor de Koriangroep. ‘Het is wat zoeken naar een best practice in die zin. Hoe gaan we het bijvoorbeeld uitrollen binnen de andere huizen? We weten allemaal dat het de tool van morgen is: de deadline komt er immers aan.’ Intussen zet Kim hard in op een kwalitatieve rekrutering van medewerkers. Zorgen doe je met je hart: anders zoek je best een andere roeping. Maar je krijgt er heel wat voor terug. De bewoners zijn zo dankbaar, je kan echt een band met hen opbouwen, veel meer dan in een ziekenhuis bijvoorbeeld.
Afgelopen schooljaar hadden we 2 toppertjes in huis, daar ben ik fier op. Ze zaten in het 5e middelbaar, keken er keihard tegenop en zijn toch helemaal open gebloeid. Ze bedankten ons hartelijk en kwamen uiteindelijk werken als jobstudent.’ Kim denkt dat de opleiding zelf ook aan verandering toe is. ‘Men geeft veel theorie maar dat is een groot verschil met de praktijk: het verouderde beeld van de zorg domineert nog. Er mag meer focus op een hands on-mentaliteit en diepgang, zoals de Cliniclowns hier recent demonstreerden.’
Samenwonen, samenwerken, samenzorgen
Kim gaf zichzelf 5 jaar om te slagen, nog 2,5 jaar te gaan dus. ‘Ik wil graag met De Vaeren het WZC zijn waar iedereen wil wonen maar ook werken, want dat hangt samen. Ik zie ons huis als 1 grote familie waar iedereen voor elkaar zorgt, waar we kijken naar individuele mogelijkheden en die benutten. We erkennen ieders talent - voor de bewoners ook op huishoudelijk vlak- en werken daarmee verder. Eigenlijk gewoon zorg op maat, zodat het leven van thuis lijkt verder te gaan. We werken heel hard aan het maatschappelijk beeld over de woonzorgcentra, want in realiteit is het hier echt wel fijn vertoeven. We gaan trouwens ook een slogan lanceren: ‘(H)Echte Vaerenaars zorgen voor elkaar.’
